Een paar reclameboodschappen van de NMBS:
- Ga, speel, win een Train Party op gopassgate.be
- Mag je slapen in de trein? Ja, maar niet in het bagagerek. Spoor naar school want in de trein kan meer dan je denkt.
- Je beleeft meer met de trein.
Dit zijn een paar welgekende claims van de NMBS. Persoonlijk vind ik dat de NMBS maar een deel van wat er beweerd wordt waarmaakt. Laat ik mijn standpunt verduidelijken.
Claim #1: een feestje op de trein is ten strengste verboden want het hinderen van het algemene rust wordt niet toegestaan. Alleen de aankomsturen doen soms denken aan een feestje. Je belooft aan je ouders dat je tegen een bepaald uur thuis zult zijn en wat blijkt je bent altijd later thuis. Vandaag nog maar eens ervaren: mijn trein had 40 minuten vertraging. Bedankt, party train!
Claim #2: slapen kan inderdaad. Of toch gedeeltelijk. Er wordt niet gezegd in welke toestand je dan moet proberen je oogjes te sluiten. Probeer eens uit te rusten wanneer je, tijdens de spits, geplet tussen twee naar okselzweet ruikende mannen zit. Een geweldige ervaring… Daar kan de NMBS niets aan doen, inderdaad. Misschien wel een extra wagon regelen.
Filed under: Advertising facts, Bad campaigns, Guinness, Honda the Cog, Tipping Point, TV-spots
Er is wat heisa in advertising-land onstaan. Guinness heeft net een nieuw spotje gelanceerd: Tipping Point. Het is de duurste Guinness advert allertijden. Het produceren van dit spotje kostte zo’n £ 10 millioen. Het werd geregiseerd door Nicolai Fuglsig, gekend van o.a. Balls van Sony Bravia. De spot telt niet minder dan 60.000 omvallende domino’s, 10.000 boeken, 400 banden, 75 spiegels, 50 koelkasten, 45 kleerkasten en 5 wagens. Er werd ter plaatse gefilmd in een piepklein dorpje met 1000 inwoners (Iruya) in het noorden van Argentinië en er werden geen speciale effecten gebruikt.
Kritiek kwam er op het concept zelf. Volgens experten heeft Guinness het ideetje ‘gestolen’ van de sublieme The Cog – spot van Honda (must see spot!). De spotjes gebruikten beiden een domino-concept. Daarbij vinden sommigen dat het spotje denigrerend is ten opzichte van armere mensen.
Voor Guinness is dit een nieuwe ervaring. De meeste Guinness spots worden meestal met open armen ontvangen, zoals Rhythm of life, hun vorig prijswinnende tv-spot.
Hoe het er allemaal uitziet of het denigrerend is en of het nu £ 10 millioen waard was, kan u zelf beslissen.
- Title: Tipping Point
- Agency: AMV BBDO
- Advertiser: Guinness
- Geography: Argentina
De Consumentenbond, de Nederlandse versie van Test-Aankoop, overweegt een Nederlandse variant van de International Bad Products Awards te organiseren.
Het doel van de awarduitreiking: “Doel van de Awards is het onder aandacht brengen van het gebrek aan corporate responsibility en het misbruik maken van consumenten door gerenommeerde internationale merken.”
Enkele winnaars van de International Bad Products Awards:
- Coca-Cola: voor de internationale marketing campagne van Dasani (mineraalwater-merk). Coca-Cola heeft toegegeven dat het mineraalwater eigenlijk kraanwater was.
- Kellogg’s: voor het wereldwijd inzetten van cartoons en andere kidvertising acties, geen rekeninghoudend met de grote hoeveelheden suiker en zout in hun producten.
Richard Lloyd, directeur van Consumers International:
“ I think these are all good examples of how consumers are being badly treated, ripped off or sold dodgy products. These multi-billion dollar companies are global brands with a responsibility to be honest, accountable and responsible. In highlighting their short-comings Consumers International and its 220 member organisations are holding corporations to account and demanding businesses take social responsibility seriously.”
Is dat geen goed idee? Zouden we ook geen Belgische Awards moeten uitreiken? Zoja, wie zou er Award winnen? You tell me!
Filed under: Bad campaigns
Slechte campagnes: eerste slachtoffer gevonden! De Post heeft een nieuwe campagne gelanceerd. Mijn mening: ronduit slecht.
Mijn vraag is: hoe komt men aan zo’n boodschap? Is er echt niets nieuws te vertellen over onze goeie oude vriend De Post? Mij lijkt het dat De Post medelijden probeert te scheppen. Ik citeer de doelstelling :“Met deze campagne willen we nogmaals onderstrepen hoezeer De Post en haar medewerkers zich elke dag opnieuw inzetten voor u, onze klanten.” Net een pleidooi. Toegegeven: ze spelen mooi op de gevoelens. Emotion marketing noemen ze dat met een mooi woord.
Met deze campagne probeert De Post een positiever beeld te krijgen. Hoe? Door dichter bij de Belgische bevolking te zijn door zich te associëren aan sociale gebeurtenissen. “Wie anders weet u overal te vinden terwijl uw vrienden de weg krijtraken?” Wat goodwill creëren dus. Maar waarom? Is De Post onzeker over de toekomst? Angst voor de liberalisering van de postmarkt in 2011 ? Ach, wie zal het zeggen…
Maar het ergste komt nog. Naast de posters komt er nog een deprimerend tv-spot bij kijken. Net een documentaire: Het leven zoals het is: De Post. Bekijkt u het spotje zelf maar.
adtention.wordpress.com 