iPod vs iPoop

Een grappig fenomeen op het internet, fenomeen dat al langer bestaat, zijn spoofs. Kort samengevat: parodiën op alles wat mogelijk geparodieerd kan worden. Omdat dit een advertising/marketing blog is en vóóral omdat ik een marcom-freak-in-wording ben, hou ik mij dan ook bezig met reclameparodiën.

Dit hele verhaal heeft wel een ironisch kantje. Grote firma’s, internationals en brands hebben niets liever dan dat hun merk leeft onder hun doelgroep. De consument moet iets doen met het merk slash product; het moet een eigen leven leiden. Het liefst in positieve zin en dit in de vorm van User Generated Content (UGC). User Generated Content wat is dat voor een beestje? Hier vind u een vrij theoretische maar niettemin volledige samenvatting met voorbeelden.

Maar terug naar reclame. Spoofs behoren tot UGC. De consument maakt gewoon een parodie op allerlei reclame-uitingen. Er moet toch een zekere binding zijn tussen het merk en de consument. Er moet een zekere aanstoot zijn (lees: aanbod aan bewerkbaar materiaal) zodat de consument iets met het merk doet.

De twee bekendste scenario’s zijn :

• enerzijds, de consument is trots op zijn aankoop;
• anderzijds, de consument gelooft de voorgeschotelde boodschap niet.

Hoe ongeloofwaardiger de reclame-uiting, hoe gemakkelijker een merk ten prooi valt aan de genadeloze consument.Iedereen heeft wel eens een parodie gezien. Maar hier is een grappig voorbeeldje: een parodie op schoonmaakproducten (met dank aan Seb 😉 ):

PS: Ik was vergeten te vermelden dat Broodkast een zeer interessant artikel had geschreven over de relatie tussen adverteerder en consument. Voor de geïnteresseerden, check it out!